Lees het begeleidende essay hieronder:

Onze relatie met water kent een lange en rijke geschiedenis. We worden omringt door water en het staat centraal in tal van onze behoeftes, activiteiten, gebruiken, tradities en rituelen. We groeien op in water, we bewegen ons voort op water, we zorgen voor onze lichamen en landschappen met water, we komen samen bij het water, we denken na over water. De beekjes en rivieren, de meren, zeeën en oceanen – water is het grootste lichaam op aarde, altijd volop in beweging, subliem en ontzagwekkend, maar het weet zich ook langzaam door de kleinst denkbare kiertjes te manoeuvreren en leren we in haar dieptes het onbekende kennen, het mysterieuze verwonderen en het wonderbaarlijke verlangen.

Het is daarom niet vreemd dat aan water tal van eigenschappen worden toegedicht die het materiaal overstijgen. We weten dat water voor ons zorgt, we geloven dat het ons lichaam en geest reinigt en loutert, dat haar aanraking ons in het reine laat komen met de dingen die in onze levens spelen of die we te boven willen komen. Water brengt ons plezier en respijt: we voelen ons gekoesterd door te douchen, we voelen ons verbonden door ons lichaam in een rivier onder te dompelen, we overwinnen onze angst om te falen door een duik te nemen – we kunnen geluk bijna proeven in een glas water.

Onze lichamen bestaan voor een groot deel uit water en met water zijn en voelen we ons verbonden met elkaar en de wereld om ons heen. Het onderscheid tussen ons lichaam en het landschap is minder statisch en geïsoleerd dan we geneigd zijn te denken. We zijn allemaal waterige lichamen die onderdeel uitmaken van een hydrologie; fluïde, dynamisch, poreus – altijd in relatie tot-, overal dichtbij, wezenlijk in wording, nooit een zijn. Of zoals Astrida Niemanis ons leert in haar essay Hydrofeminism; Or, On Becoming a Body of Water: ‘I am a singular, dynamic whorl dissolving in a complex, fluid circulation.’

Water geeft en neemt. Het pulseert en beweegt. De invloeden waaraan het voortdurend wordt blootgesteld, zowel van binnen als van buiten, de positieve en het negatieve, worden als water, met water en door water geabsorbeerd, gehuisvest, herinnert en gedistribueerd – altijd en overal. Ze drijven mee op de stroom door onze landschappen en lichamen. Het komt en gaat als eb en vloed, als golven uit diep water. Het dringt heel langzaam door de kleinste poriën naar binnen of naar buiten, op weg naar nieuwe plekken om te groeien of eroderen. Ons waterige lichaam verzorgt en wordt verzorgd – vervuilt en wordt vervuild.

Welzijn beweegt als water, met water, door water. Het bevindt zich niet op één plek maar stroomt door ons waterige lichaam, onze waterige landschappen, onze waterige gemeenschappen. Onze gevoelens en emoties, onze angsten, trauma’s en eenzaamheid, maar ook onze herinneringen, verlangens en ambities – ze zijn constant in beweging; ze zijn noch absoluut, noch afwezig; ze komen samen in ons lichaam als tijdelijke vijvers of ondergrondse meren. Ze houden zich kalm in de onderstroom, ze creëren een rimpel of een golf, ze komen naar boven als een bron – voordat ze verder gaan met de stroom die ons allemaal verbindt. Lichaam en landschap; ‘ik en jij’; welzijn – alles is als water.

Geluk proeven in een glas water
Drinken uit een fontein
Een bootreis naar nieuwe kusten
Samenkomen bij zwembaden
Een sprong in het diepe

We komen samen met en bij het water waarmee de zwembaden uit ons leven gevuld zijn. We herinneren ons de zwembaden uit onze jeugd en denken we na over de – gedroomde of echte – zwembaden die we bezoeken of nog willen bezoeken. Plekken waar we bij het water, in het water, met het water, als water waterig (samen)zijn. Plekken waar we genieten van plezierige bommetjes, van ijverig baantjes trekken en synchroonzwemmen, van smeltende ijsjes, poolside parties en dronken karaoke – waar we tot rust komen, revalideren, recupereren en reflecteren; waar we ons minder alleen hoeven te voelen; waar we onze zorgen en angsten kunnen achterlaten. Een toevluchtsoord, voor onszelf en als collectief.

Het zorgzame water uit onze zwembaden stroomt als een rivier van zwembadherinneringen door ons leven. Terwijl we van zwembad naar zwembad bewegen, ervaren we momenten van (gedeeld) geluk; we komen samen en genieten; we worden onderdeel van verschillende gemeenschappen en geschiedenissen. Sommige zwembaden staan ​​er al jaren, andere zijn nieuw gebouwd. Sommige zijn om in te drijven, andere zijn om in te duiken. Sommige zijn gevuld met gelach, andere zijn stiller. We dopen onze voeten in koud water, we gaan een steile glijbaan af – plons, ahh, hier zijn we dan – voordat we verder gaan naar andere baden om te ontdekken.

Inside Poolside in Hotel Maria Kapel voegt een zwembad toe aan die geschiedenis – waar we samenkomen in een tijd van sociale distantie, waar we plezier hebben in een tijd vol zorgen, waar we zorgzaam zijn terwijl er voor ons gezorgd wordt, waar iedereen welkom is om nieuwe zwembadherinneringen te maken en delen. Dit zwembad is een oase voor geluk, welzijn collectieve belichaming. Hier wordt iedereen uitgenodigd om met de voeten in het water te gaan en bij en met water te denken, praten, zingen, dansen en lachen – en als water samen te zijn.

Voor mij, en hopelijk voor veel meer, is Inside Poolside een tijdelijke ontsnapping aan een wereld die overspoeld wordt met crises, virussen, ongelijkheid, ontevredenheid, diep individualisme en de mentale uitdagingen die daaruit naar boven komen. Inside Poolside – deels nostalgie, deels ingebeeld – neemt ons (terug) mee naar momenten van vreugde en denkt aan gemeenschap en zorg; waar het goede wordt gedeeld en het slechte te boven wordt gekomen; waar we waterige lichamen zijn, nieuwe herinneringen maken en waterige gemeenschappen vormen.